پس از تجربه سکته مغزی، کاردرمانگران نقش حیاتی در توانبخشی دارند. نقش اصلی کاردرمانی در بهبود سکته مغزی کمک به بازماندگان برای بازیابی استقلال با فعالیت های روزانه است. بسته به شدت سکته مغزی، یک کاردرمانگر (OT) با فرد دچار سکته مغزی، مراقب او و یا خانواده برای ایجاد اهدافی که برای بازمانده معنادار است همکاری بسیار نزدیکی خواهد کرد. اهداف باید قابل اندازه گیری و در یک زمان مشخص تنظیم شوند.
سکته مغزی زمانی رخ می دهد که یک رگ خونی در مغز مسدود یا پاره شود و جریان خون در مغز متوقف شود. سکته مغزی سومین علت مرگ و میر در ایالات متحده است. هچنین علت اصلی ناتوانی جدی و طولانی مدت است. سکته مغزی می تواند در هر زمانی برای افراد از هر نژاد، جنسیت و یا حتی سن اتفاق بیفتد. سالانه زنان بیشتر از مردان دچار سکته مغزی می شوند.
حدود دو سوم از کسانی که سکته مغزی را تجربه می کنند، بالای 65 سال سن دارند. تقریباً 800000 نفر در ایالات متحده سالانه دچار سکته مغزی می شوند.
کاردرمانگران برای افرادی که دچار سکته مغزی شده اند، درمان هایی را برای بازیابی حرکت و توانایی راه رفتن، کاهش ناتوانی و بهبود عملکرد ارائه می دهند. .
کاردرمانگران متخصص حرکت هستند. آنها کیفیت زندگی را از طریق مراقبت عملی، آموزش بیمار و حرکات تجویز شده بهبود می بخشند. برای ارزیابی می توانید مستقیماً با کاردرمانی تماس بگیرید. برای پیدا کردن یک کاردرمانگر در منطقه خود با کلینیک کاردرمانی ابن سینا تماس بگیرید.
سکته مغزی که حادثه عروقی مغز نیز نامیده می شود. سکته مغزی زمانی رخ می دهد که یک رگ خونی در مغز مسدود شود (جریان خون در مغز متوقف شود) یا پاره شود، اورژانسی است. خون منبع ثابتی از اکسیژن و مواد مغذی مورد نیاز مغز را حمل می کند. هنگامی که جریان خون در مغز قطع می شود، بخشی از مغز اکسیژن و تغذیه کافی دریافت نمی کند. این باعث آسیب می شود زیرا سلول های مغز در عرض چند دقیقه شروع به مردن می کنند. میزان مرگ سلول های مغزی به شدت و مدت انسداد یا پارگی بستگی دارد. عملکردهای کنترل شده توسط نواحی دارای سلول های مغزی مرده یا آسیب دیده ممکن است از بین رفته یا محدود شوند. این ممکن است شامل از دست دادن توانایی در موارد زیر باشد:
- تحرک و جابجایی، راه رفتن، استفاده از دست ها و بازوها.
- تکلم و صحبت کردن
- کنترل روده، مثانه و سایر عملکردهای بدن
تأخیر در درمان خطر آسیب دائمی مغز، ناتوانی یا مرگ را افزایش می دهد.
دو نوع سکته مغزی وجود دارد:
1- سکته مغزی ایسکمیک شایع ترین نوع است. زمانی اتفاق می افتد که یک رگ خونی مسدود شود. لخته شدن خون یا تجمع رسوبات چربی (تصلب شرایین) در رگ های خونی که مغز را تامین می کنند می تواند منجر به مسدود شدن رگ های خونی شود. سکته مغزی ایسکمیک 87 درصد از سکته های مغزی را تشکیل می دهد. شایع ترین علت سکته مغزی ایسکمیک رسوبات چربی است که دیواره رگ های خونی را پوشانده است.
2- سکته مغزی هموراژیک زمانی رخ می دهد که یک رگ خونی ضعیف نشت یا پاره شود. هنگامی که یک رگ خونی در مغز می ترکد، خون تجمع می یابد و به بافت مغز اطراف آسیب می رساند. شایع ترین علت سکته مغزی هموراژیک فشار خون بالا است. سکته مغزی هموراژیک همچنین می‌تواند در افرادی که دارای رگ‌های غیرطبیعی هستند که شریان‌ها و وریدهای مغز را به هم متصل می‌کنند، رخ دهد. به این گره خوردن ناهنجاری شریانی وریدی مغز (AVM) می گویند. ممکن است جریان خون را مختل کند و منجر به خونریزی در مغز شود.
